حوا گناه کرد و عشق آفریده شد                     جریان آن گناه به عالم کشیده شد

آدم برای پاکی و شیطان برای نفس                 حوا به نام وسوسه ها آفریده شد

من با گناه خوردن یک سیب زنده ام           سیبی که از حوالی یک خواب چیده شد

من خواب چشم های شما را ندیده ام               اما دوباره در تن و جانم دمیده شد

حسی که عشق بازی تو باورم شود                  آهی که از تغزل نامت شنیده شد

عصیانگرم ! چو ریشه به خاکت دویده ام       هنگامه ای که پرده به نامش دریده شد

خاکی محقرم که به عشقت هبوط کرد           اشکی مکررم که به پایت چکیده شد

حوای بی گناه غزل های سرخ و ناب                 این بار در حوالی من با تو دیده شد

افتاد از نگاه شما "آدم "نجیب!                              آدم گناه کرد و غزل آفریده شد

سرگزشت غم هجران تو با شمع گفتم

آنقدر سوخت که از گفته پشیمانم کرد

بدون تو سنگم             کنار تو ابرم             بیا تا گریا کنم            سر اومده صبرم       نه گریه مونده برام    نه خنده مونده برام        فقط یه کابوسه         کشنده مونده برام         یاسی که هستی شو     به وعده هات داده

یه بار بپرس که چرا     به این روز افتاده     همش تویه فکرم    الان توفکر چیه       کجاست چیکار میکنه      الان کناره کیه       بدون تو سنگم             کنار تو ابرم         بیا تا گریا کنم            سر اومده صبرم         اگه یه روز مردم     بیا و گریه کنان         یه شاخه نیلوفر بزار رویه قبرم   

می خواهم تمام (دوستت دارم ) های دنیا را بقاپم و به پای تو بریزم. می خواهم با دوستت دارم تو را نقاشی کنم.می خواهم با دوستت دارم تو را بپوشانم. می خواهم با دوستت دارم تو را زندگی کنم. می خواهم به مادرم بگویم که اگر برای باری دیگر به دنیا آمدم چیزی جز دوستت دارم یادم ندهد تا همه را یکجا به عزیزم هدیه کنم. شاید باور کنی که

دوستت دارم.

01
گله
من و خواجه
کاش بودی...
زنگ شاد ...
[عناوین آرشیوشده]